Sunday, May 27, 2012

ΟΙ ΑΠΟΤΟΜΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Η ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΤΟΥ ΥΓΕΙΑΣ.
Τόσο οι μάνες όσο και οι παιδίατροι γνωρίζουν να το εκτιμούν και για αυτό λογικά δείχνουν μεγάλη ανησυχία, όταν συμβαίνει να παρουσιάζονται απότομες διαταραχές της διάθεσης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν πρέπει να αφήνουμε κανένα διαγνωστικό κενό, γιατί η απότομη αλλαγή διάθεσης στο παιδί σηματοδοτεί μια  ερχόμενη εγκεφαλική ψυχική δυσλειτουργία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η διεξαγωγή νευροφυσιολογικών εξετάσεων, όπως το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και τα προκλητά δυναμικά, μπορούν αναίμακτα και ανώδυνα να μας δώσουν το πλήθος των ιατρικών πληροφοριών που χρειαζόμαστε. Με αυτό τον τρόπο, έγκαιρα και χωρίς καμιά ζωτική δαπάνη, μπορούν να γίνουν κινήσεις ουσιαστικές για το μέλλον της ψυχικής και σωματικής υγείας του παιδιού.

Monday, May 21, 2012

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗΣ

ΈΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ «ΣΩΛΗΝΑ», Η ΛΟΥΙΣ ΜΠΡΑΟΥΝ, ΠΗΡΕ ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΟ 1978.
Αυτό δείχνει ότι τα παιδιά του «σωλήνα» έχουν μια θέση στην ανταγωνιστική κοινωνία μας. Όπως μια θέση έχει και η τεχνητή γονιμοποίηση που μέχρι τώρα ή ακόμα και σήμερα αμφισβητείται και ότι αφορά τη χρήση της, υπάρχουν πολλές αναστολές. Βέβαια, η αμφισβήτηση και η αναστολή είναι μέσα στα πλαίσια της ιατρικής δεοντολογίας και πρέπει να υπάρχουν  και να εξασκούνται. Γενικά όμως, στην τεχνητή γονιμοποίηση πρέπει να πούμε και τα θετικά ˙ότι τα παιδιά βγαίνουν ψηλότερα, δυνατότερα και με καλύτερες προοπτικές ανάπτυξης. Αυτό έχει να κάνει με τις καλύτερες δυνατότητες επιλογής. Βέβαια, υπάρχει και ο ισχυρισμός ότι είναι επιρρεπής σε αρθρίτιδες, άσθμα και αδύνατο ανοσοποιητικό. Βέβαια, και αυτό κατά μεγάλο μέρος είναι ίσως αποτέλεσμα πλημμελούς φροντίδας. Σίγουρα πάντως, στο μέλλον, μετά την εμπειρία  τεσσάρων εκατομμυρίων τεχνιτών γονιμοποιήσεων, παγκοσμίως, η τεχνητή γονιμοποίηση και τα παιδιά εξ αυτής θα βελτιώνονται ακόμα.

Sunday, May 13, 2012

ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ Ή ΌΧΙ;

ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΥΠΗΡΧΕ Η ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΌΤΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ.
Η άποψη αυτή κυριαρχούσε πάνω στη λανθασμένη ψυχαναλυτική εντύπωση ότι η κατάθλιψη είναι αποτέλεσμα σύγκρουσης συναισθηματικού θυμού ή εχθρότητας προς τον ίδιο εαυτό του ατόμου και κυρίως σε περιπτώσεις απώλειας αγαπημένων προσώπων. Έτσι λοιπόν, οι ψυχαναλυτές υπέθεσαν ότι πρέπει πρώτα να αναπτυχθεί το υποτιθέμενο εγώ, προκειμένου ένα πρόσωπο να φτάσει στην κατάθλιψη. Και λόγω του ότι τα παιδιά στην ηλικία που είχαν, δεν είχαν το χρόνο να αναπτύξουν το υποτιθέμενο εγώ τους. Όπως έδειξαν νεότερες έρευνες στην παιδική κατάθλιψη προέχουν οι νευρολογικές εγκεφαλικές δυσλειτουργίες και όχι οι ψυχοδυναμικές τάσεις.

Monday, May 7, 2012

Η ΑΝΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ


ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΣΕ ΌΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΝΤΟΧΗ ΣΤΑ ΕΠΩΔΥΝΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ.
Το φαινόμενο είναι παλιό και έχει γίνει χρόνια προσπάθεια από παιδονευρολόγους να εξηγήσουν αυτή τη διαφορά μεταξύ της ιδιοσυγκρασίας των διάφορων παιδικών ομάδων. Η ανακάλυψη των ενδογενών οπιούχων έφερε κοντά τους επιστήμονες στην απάντηση αυτού του προβλήματος. Βρέθηκε λοιπόν, ότι υπάρχουν δέκα περίπου οπιοειδείς ουσίες  που παράγει ο εγκέφαλος σε διάφορες ποσότητες και διάφορες θέσεις. Από αυτές, η διαφορά από εγκέφαλο σε εγκέφαλο, ιδιαίτερα στην παιδική ηλικία είναι και μεγάλη και ουσιαστική. Έτσι λοιπόν, αυτό βρέθηκε να κάνει τη διαφορά σε ότι αφορά την αντοχή στον πόνο των παιδιών. Βέβαια, σήμερα η διαπίστωση αυτή μπορεί να γίνει πιο επιστημονικά και να προσδιοριστούν αυτές οι ουσίες ανά άτομο, έχοντας έτσι τη δυνατότητα και της κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής κατά περίπτωση.

Tuesday, May 1, 2012

ΈΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΟΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑΣ

ΈΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΟΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΗ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΨΥΧΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ.
Βέβαια, το θέμα ήταν πάντα δύσκολο και η τυχόν λύση του, εάν υπήρχε κάποια, βασιζόταν στην εμπειρία του εκάστοτε γιατρού, καθώς επίσης και στην τύχη του, εάν είχε τη δυνατότητα της παρατήρησης των «μεν» και «δε» φαινομένων. Μέσα από αυτά, έβγαζε το αποτέλεσμα χρησιμοποιώντας την κλινική του εμπειρία και έδινε ή όχι θεραπεία ή όπως ήταν συνηθέστερο περίμενε το επόμενο επεισόδιο, ψυχιατρικό ή επιληπτικό, προκειμένου να εκφράσει μια πιο ολοκληρωμένη άποψη.
Σήμερα με τη χρήση του εικοσιτετραώρου ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος  και τις συνεχούς  παρατηρήσεις του ασθενή, τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί και έτσι μπορούμε σε παιδιά με μεγάλη προσέγγιση να ξέρουμε πότε έχουμε ένα ψυχιατρικό φαινόμενο ή επιληπτικό ή και τα δυο μαζί.

Δημοφιλή άρθρα