ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΟΙΛΙΑ ΜΕ ΛΙΠΟΣ, ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΥΣ ΓΟΦΟΥΣ, ΠΑΧΙΑ ΠΟΔΙΑ, ΛΙΓΗ ΚΙΝΗΣΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΔΙΑΒΗΤΗ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ Β ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΑΤΑΙ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΣΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ.Πολύ τακτικά οι γονείς γίνονται εκτός εαυτού όταν ακούνε πως το παιδί τους πιθανόν να έχει διαβήτη τύπου 2.
Και όμως αυτό παρατηρείται περίπου στα 15 από 100 παιδιά κάτω από 18 ετών.
Τα παιδιά αυτά παρουσιάζουν πέρα από προβλήματα του μεταβολισμού, επίσης δυσκολίες με τα νεφρά, διαταραχές με τη καρδιά με τα αγγεία και κυρίως διανοητικές εκπτώσεις.
Χαρακτηριστικό είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις τα περισσότερα από τα προβλήματα αρχίζουν με την αδυναμία συγκέντρωσης στο σχολείο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις το μόνο που βοηθάει πλέον είναι εντατικό αδυνάτισμα.
Τα περισσότερα παιδιά δεν γίνονται από την εφηβεία διαβητικοί γιατί σε αυτή την φάση το σώμα εκκρίνει πάρα πολλές αυξητικές ορμόνες οι οποίες προστατεύουν από την μεταβολική διαδικασία της ινσουλίνης.
Από την ώρα όμως που αυτά τα κύτταρα δεν λειτουργούνε κατάλληλα στον μεταβολισμό τους σακχάρου και έχουμε έλλειψη και της αναπτυξιακής ορμόνης τότε εμφανίζεται το παιδικό σάκχαρο.
Τα περισσότερα παιδιά που εμφανίζουνε τον διαβήτη τύπου 2 των ηλικιωμένων δεν έχουν μόνο το πρόβλημα στο υπέρβαρος ή στην έλλειψη των αναπτυξιακών ορμονών αλλά κι στα γονίδια.
Κατά κανόνα σε αυτά τα παιδιά βρίσκουμε ότι σε πολύ αυξημένη συχνότητα τους διαβητοπαθείς τύπου 2.
Έχουμε δηλαδή πλέον μια ασθένεια που απαιτεί άμεση αντιμετώπιση ακόμη και με την εμφάνιση των πρώτων προϋποθέσεων για την εξέλιξη της.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι μόνο 2 εκατομμύρια τέτοιου είδους ασθενείς (διαβητικούς) έχουμε στην Ελλάδα τότε μπορεί να φανταστεί κανείς πόσο είναι μεγάλη η ανάγκη για την πρόληψη στο μέλλον.
No comments:
Post a Comment