ΚΑΚΟΣΜΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΣΕ ΠΙΘΑΝΕΣ ΚΥΣΤΕΙΣ

ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔYΣΠΛΑΣΙΕΣ “ΚΥΣΤΕΙΣ”, ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΧΑΡΗ ΘΟΡΓΟΥΟΤΣΛ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΥΣΙΕΣ, ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΜΙΑ ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΠΡΟ-ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΜΕ ΑΥΡΑ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΚΡΙΣΗ.
Πολλές φορές αποτελεί ένα μυστήριο η κατάσταση και επειδή προέχει το επιληπτικό γεγονός σπάνια εμφανίζεται σε πρώτο πλάνο ενδιαφέροντος η κακοσμία και ακόμα πιο σπάνια συνδέεται με αυτό. Πρόκειται για μια ενιαία νοσηρή οντότητα αμιγώς επιληπτικού χαρακτήρα και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δηλαδή να δίνεται έγκαιρα η φαρμακευτική αγωγή και να γίνεται η παρακολούθηση του παιδιού με τρόπο ώστε να αποφευχθούν οι κρίσεις και παράλληλα να βρεθούν λύσεις για την κακοσμία του στόματος.

Η ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΩΡΩΝ ΚΑΙ ΛΙΠΟΒΑΡΩΝ ΒΡΕΦΩΝ

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΕΜΒΡΥΩΝ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΤΑΚΤΙΚΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΔΙΔΥΜΩΝ, ΤΡΙΔΥΜΩΝ Κ.Τ.Λ. .
Το γεγονός αυτό βέβαια, εκπληρώνει τα όνειρα των γονιών για ένα παιδάκι, έχει αυξήσει όμως τον αριθμό των πρόωρων και λιποβαρών βρεφών.
Πρόωρα, δηλαδή κάτω από τριάντα εβδομάδες και λιποβαρές, δηλαδή, λιγότερο ενός κιλού, σημαίνει ταυτόχρονα μια μεγάλη ιατρική προσπάθεια και με τη συμμετοχή των γονέων να κρατηθεί το παιδάκι στη ζωή και κατά δεύτερο λόγο να μπορέσει να αναπτυχθεί και εν μέσω των δυσκολιών που έρχονται.
Μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο δύσκολο είναι, όταν η σύγχρονη ιατρική μπορεί να διατηρήσει στη ζωή ακόμα και βρέφη με 650 γραμμάρια βάρος και πρόωρα μέχρι δεκαπέντε εβδομάδες, για τους γονείς να συνεχίσουν αυτή τη προσπάθεια μέχρι τα παιδιά να μπορέσουν να ζήσουν αυτόνομα.
Γενικά, παρατηρώντας παιδιά της τεχνικής γονιμοποίησης μετά τη μακροχρόνια πείρα που έχουμε ως τώρα, σε περίπτωση βλαβών του κεντρικού νευρικού συστήματος (περίπου 15%) σημαίνει για τους γονείς, σχεδόν μια σίγουρη, μόνιμη φροντίδα.

Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ, ΤΟΣΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΌΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΈΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΠΟΙΗΣΗΣ Ή ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ.
Η κοινωνική ομαδοποιημένη ζωή μέσα σε όλο το κοινωνικό σύνολο χαρακτηρίζεται τόσο από σχέσεις, επαφές όπως επίσης από πράξεις, προσωπικές ή συνολικές, που χαρακτηρίζονται με την γενική αποδοχή και το ενδιαφέρον όσων συμμετέχουν σε αυτές.
Βέβαια, η συμμετοχή και το γενικό ενδιαφέρον έχουν στόχους, όλων των συμμετεχόντων, τόσο πρωταρχικά την παρουσία τους εντός της ομάδας, όσο και την εκπροσώπηση του ιδίου κοινωνικού ρόλου μέσα σε ένα συλλογικό πλαίσιο.
Το σύνολο αυτό ακριβώς σε αυτή την ηλικία και η διεξαγωγή των αλληλομόρφων σχέσεων και επιδράσεων διαμορφώνει, αυτό που λέμε, την δυναμική μιας ομάδας.
Αυτή η δυναμική, από την ομάδα την «παίρνει» στις πλάτες του και το κάθε μέλος, το κάθε παιδί και εκφράζει τη συμπεριφορά του στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο.
Καθώς επίσης χαρακτηρίζει και το πλαίσιο ανάπτυξης του χαρακτήρα του και την πολιτική του δραστηριότητα, εντός του κοινωνικού συνόλου.
Έχουμε δηλαδή μια διαμορφωμένη, πλέον, μερικώς οριακά ή και πολλές φορές, αν έχουμε την τύχη, τελικά προσωπικότητα, η οποία, ανάλογα με τις προοπτικές εξέλιξης έχει και την ανάλογη πολιτική, κοινωνική ανταπόκριση.
Είναι πράγματα που πρέπει να τα προσέχουν γονείς, δάσκαλοι ακόμη και θεραπευτές, προκειμένου να προλάβουν δυσάρεστες εξελίξεις.

Η ΜΕΘΥΛΙΩΣΗ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

ΠΛΕΟΝ, ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΌΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΨΥΧΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ, ΠΟΥ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΕΙΡΑ Ή ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΝΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΟΥΝ.
Ένα μεγάλο ρόλο στην εμφάνιση αυτών των ψυχικών διαταραχών, ιδιαίτερα σχιζοφρενικού και μανιοκαταθλιπτικού τύπου στα παιδιά, παίζει μεταξύ των άλλων και η λεγόμενη μεθυλίωση σαν επιγενετική διαταραχή.
Δηλαδή, τα γονίδια αυτά που έχει ο οργανισμός μέσα, προορισμένα για την ομαλή λειτουργία της «ψυχής», αρχίζουν και αλλοιώννονται από επιγενετικά φαινόμενα, δηλαδή από κατάσταση που προέρχεται από το περιβάλλον,την διατροφή, το στρες και άλλες αιτίες.
Δηλαδή έχουμε, πέρα από το γενετικό παράγοντα που κουβαλάει κάθε παιδί, μια επιπλέον ειδική διαταραχή, επιγενετικού τύπου, η οποία προκαλείται μετά την γέννα λόγω διαφόρων καταστάσεων.
Αυτή είναι η αιτία. Η ουσία που προκαλείται αυτό, είναι ότι αυτοί οι εξωτερικοί παράγοντες σε διάφορες περιπτώσεις μπορούν να δημιουργήσουν καταστάσεις τέτοιες, ώστε να μεταφερθούν κομμάτια από το ένα γονίδιο στο άλλο, ή από το ίδιο γονίδιο από το ένα μέρος στο άλλο,τα οποία με την ανάπτυξη του οργανισμού, οδηγούν σε ψυχικές διαταραχές.
Τα κομμάτια αυτά είναι προϊόντα της μεθυλίωσης και πολυ τακτικά εμφανίζονται ανάλογα με την ένταση και το μέγεθος των εξωτερικών επιρροών.
Στην σύγχρονη ιατρική πρέπει σε ότι αφορά τα παιδιά, αυτά να τα έχουμε υπόψη μας ανά πάσα στιγμή.

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ

ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΈΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΜΕΓΑΛΑ ΆΛΜΑΤΑ, ΈΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΗΓΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ Ή ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ ΤΟ ΠΩΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ.
Τον τελευταίο καιρό, πολύ δημοφιλής, σε αυτές τις έρευνες, έχει γίνει η εντόπιση των λεγόμενων «παραγωγών» του mRNA.
Πρόκειται για πρωτεϊνικά τμήματα, τα οποία περνάνε από το ένα μέρος του κυττάρου στο άλλο, δημιουργώντας έτσι όλες εκείνες τις καλές και σωστές καταστάσεις, για την ομαλή αναπαραγωγή του κυττάρου αλλά και την εμφάνιση κάποιου νέου οργανισμού.
Στην ουσία πρόκειται για μια «διακλαδωμένη» ανταλλαγή πληροφοριών, που γίνεται βιοχημικά με αυτές τις ουσίες.
Όταν λοιπόν αυτές οι πρωτεΐνες mRNA, στα παιδιά, σε νεαρή ή βρεφική ηλικία, δεν λειτουργούν κατάλληλα για οποιοδήποτε λόγο, τότε δημιουργούνται καταστάσεις τέτοιες που αυξάνουν την νοσηρότητα, πολλές φορές προς τέτοιες κατευθύνσεις που δεν γίνονται γρήγορα αντιληπτές από τους γιατρούς και έχουμε αργότερα να αντιμετωπίσουμε ολοκληρωμένες παθήσεις, κατά κύριο λόγο, νευροψυχιατρικού τύπου, με τη μορφή διαφόρων συνδρόμων.
Βέβαια, οι πληροφορίες είναι πρόσφατες· τώρα τελευταία έχουν έρθει στο φως οι εξελίξεις με τις οποίες το mRNA τα προκαλεί όλα αυτά, αλλά δεν παύει να είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα, στην κατανόηση των διαφόρων νευρομυϊκών παθήσεων και στην ανάλογη αντιμετώπιση τους με τις διάφορες θεραπείες.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΑΝΤΙΕΠΙΛΗΠΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

ΟΙ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΝΤΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΙΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΜΙΑ ΑΚΡΙΒΗΣ ΜΕ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΡΥΘΜΟ ΤΙΘΕΜΕΝΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΑΝΤΙΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ.
Συνηθισμένο είναι σε αυτές τις περιπτώσεις να εμφανίζεται συχνά πυκνά μια θεραπευτική αντίσταση σε αντιεπιληπτικά φάρμακα και στους συνδυασμούς που γίνονται μεταξύ τους. Πολλές φορές αυτές οι προσπάθειες χρονίζουν με αποτέλεσμα να οδηγούνται γιατροί και συγγενείς των παιδιών σε απόγνωση.
Αναφέρθηκε πιο πάνω ο ψυχαναγκαστικός τρόπος και αναγκαιότητα του ακριβώς για αυτόν τον λόγο.
Με μια επακριβή νευροφυσιολογική προσέγγιση (εκτεταμένη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή) μπορούμε να αποφύγουμε αυτήν την ταλαιπωρία.
Γιατί τις περισσότερες φορές το αρνητικό εγκεφαλογράφημα θα μας υποδείξει την λάθος διάγνωση που δεν είναι η επιληψία παρά κάτι άλλο π.χ. λιποθυμία.

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΚΟΗ

ΟΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΑΚΟΗΣ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΤΑΚΤΙΚΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΗ.
Συνήθως τις περισσότερες φορές πρόκειται για κάτι παροδικό, αλλά είναι απαραίτητο να γίνεται διεξοδικώς έλεγχος σε αυτές τις καταστάσεις, διότι υπάρχει και ένα ποσοστό πάνω από 10% που αφήνει μόνιμες διαταραχές.
Όταν λοιπόν το παιδί παραπονιέται για πόνο ή ενοχλήσεις στο αυτί, οφείλουμε πέρα από την ωτορινολαρυγγολογική εξέταση που θα μας δείξει τυχόν βλάβες στο έξω αυτί, να παρατηρήσουμε και την υπόλοιπη λειτουργία των νευρωνικών τόξων που εξυπηρετούν την ακοή.
Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι οι ειδικές νευροφυσιολογικές εξετάσεις, όπως το εγκεφαλογράφημα και τα ακουστικά προκλητά δυναμικά.
Οι εξετάσεις αυτές εμφανίζουν παθολογικά ευρήματα σε περιπτώσεις λοιμώξεων, τμηματικών διαταραχών, αλλεργιών, τραυματισμών ή ακόμη και κρυπτοεπιληπτικών καταστάσεων.
Όσο πιο γρήγορα γίνει η διάγνωση και πιστοποιηθεί η έκταση της βλάβης τόσο πιο εύκολο είναι και για τον κλινικό γιατρό και θεραπευτή να δώσει την αγωγή που πρέπει, προκειμένου να απαλλάξει το μικρό ασθενή από το «μαρτύριο» του.
Βέβαια επειδή πρόκειται για έναν πολύ ζωτικό χώρο και για την αργότερη εγκεφαλική ανάπτυξη του παιδιού, δεν πρέπει να υφίσταται απώλεια χρόνου όταν έχουμε τέτοια παράπονα.
Άλλωστε αυτές οι εξετάσεις σήμερα και εύκολες είναι και αναίμακτες και χαμηλού κόστους προκειμένου κανένας να μπαίνει στον κόπο κατά το ρητό: καλύτερα δέκα φορές να γίνεται μια εξέταση παραπάνω, σε αυτές τις περιπτώσεις, παρά μια λιγότερο.

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΣΑΛΜΟΝΕΛΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Η ΣΑΛΜΟΝΕΛΑ ΤΟΥ ΤΥΦΟΥ ΈΧΕΙ ΣΑΝ ΔΕΞΑΜΕΝΗ ΤΟΝ ΆΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΈΝΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΈΜΜΕΣΑ Ή ΆΜΕΣΑ.

Κόπρανα, ούρα, νερό, αίμα, τρόφιμα, μπορεί όλα αυτά να είναι μεταδοτικά αίτια. Μια πηγή μόλυνσης μπορεί να είναι ένα σχολείο με πλημμελή αποχέτευση, ύδρευση ή με κακή υγιεινή κυλικείου. Η σαλμονέλα μπορεί να έχει πολλά στάδια και έτσι στα παιδιά δε γίνεται άμεσα αντιληπτή. Η διάγνωση έρχεται όταν ο πυρετός φτάσει 40οC με διανοητική θόλωση, διάρροια και ροδάνθη. Του σταδίου αυτού προηγείται μια απάθεια αδιαφορία και πτώση διανοητικών λειτουργιών. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και διάγνωση γιατί η σαλμονέλα του τύφου μπορεί να επηρεάσει με φλεγμονή όλα τα όργανα και κυρίως τον εγκέφαλο.

Η ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΗΜΑ

ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΓΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ.
Άρα δηλαδή, πρόκειται για ένα χρόνιο πρόβλημα το οποίο, «κακά τα ψέματα», χρήζει πολύχρονης παρακολούθησης, αντικειμενικής εξέτασης και χρόνιας ιατρικής βοήθειας. Το κατάλληλο εργαλείο που μπορεί να δείξει την εξέλιξη από στάδιο σε στάδιο είναι το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα ήταν ανέκαθεν μια ανώδυνη και αναίμακτη εξέταση χωρίς προβλήματα για τα παιδιά. Μάλιστα, με τις σύγχρονες εξελίξεις της τελευταίας τεχνολογίας η επανάληψη δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα.
Οι συχνές ηλεκτροεγκεφαλογραφικές εξετάσεις μπορούν να δώσουν τα στοιχεία εκείνα που συμπληρώνουν πολλές φορές τις ανάγκες για το πάζλ της θεραπείας.

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ CROHN Ή ΕΛΚΩΔΗΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑ

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΈΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΈΚΠΛΗΞΗ ΝΑ ΤΙΣ ΕΝΤΟΠΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΠΑΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ.
Τις περισσότερες φορές, εκδηλώνονται ύστερα από έντονο στρες και παραμένουν για πολλά χρόνια, σε αρκετές περιπτώσεις, με δυσάρεστες για την υγεία του παιδιού εξελίξεις.
Οι εξελκώσεις και οι φλεγμονές που διεγείρονται από το έντονο στρες στις περιπτώσεις αυτές, μπορούν να οδηγήσουν σε δυσαπορροφητικά σύνδρομα με συνέπεια έντονες εγκεφαλικές διαταραχές.
Υπάρχουν δε και οι περιπτώσεις στενώσεων του εντερικού σωλήνα, όπου το πρόβλημα της δυσαπορρόφησης γίνεται ακόμα μεγαλύτερο και πιο επώδυνο, ίσως για κακοήθειες εξελίξεις.

ΠΟΤΕ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΣΚΠ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;

Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΣΚΠ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ.
Ως εκ τούτου, είναι δύσκολο και να γίνουν και διαγνωστικοί προσδιορισμοί.
Και ιδιαίτερα στις περιπτώσεις των παιδιών. Το μόνο που ξέρουμε για τη ΣΚΠ, ουσιαστικά, ή μάλλον υποθέτουμε, είναι ότι κάποια στιγμή το ανοσοποιητικό σύστημα, για ποικίλους λόγους είτε κληρονομικής προδιάθεσης ή και περιβαλλοντολογικούς, δημιουργεί προϋποθέσεις, τέτοιες που παράγονται αντισώματα τα οποία κατευθύνονται στη μυελίνη των νευρικών κυττάρων και την καταστρέφουν.
Το γεγονός αυτό, δημιουργεί μια συμπτωματολογία που χαρακτηρίζει τη ΣΚΠ. Η εμφάνιση αυτής της εικόνας στα παιδιά είναι ύποπτη, όταν υπάρχει κληρονομική επιβάρυνση, η οποία είναι ευθέως ανάλογη με τον οικογενειακό κύκλο, αρχίζοντας από το στενότερο προς τον ευρύτερο.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ HOLMES ADIE

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΙΣΟΚΟΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΦΘΑΛΜΟΥΣ ΜΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΩΝ, ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΑ ΚΑΤΩ ΆΚΡΑ.
Οι παλιοί νευρολόγοι «ξόδευαν» όλες τις διαγνωστικές δυνατότητες για την εξήγηση του συνδρόμου, γιατί πάντα υπήρχε η υπόνοια μιας πιθανής λοίμωξης από σύφιλη.
Ύστερα από πολλές έρευνες και ανακοινώσεις, η εντόπιση της σε παιδιά χαρακτηρίζεται ιδιοπαθής και αβλαβής και αποδίδεται σε διαταραχή ανάπτυξης ή «ιδιορρυθμία» του ΚΝΣ. Πάντως σε κάθε περίπτωση εμφάνισης του είναι απαραίτητος ο πλήρης νευρολογικός εξεταστικός έλεγχος και κυρίως στην περιοχή του μεσεγκεφάλου.
Εξακολουθεί ακόμη και σήμερα η πεποίθηση ότι πίσω από αυτό μπορεί να κρύβεται και κάποια λοίμωξη.

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΓΥΡΟΕΙΔΗΣ ΑΛΩΠΕΚΙΑ

Η ΓΥΡΟΕΙΔΗΣ ΑΛΩΠΕΚΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΠΙΚΗ ΤΡΙΧΟΠΤΩΣΗ ΣΥΝΗΘΩΣ ΚΥΚΛΙΚΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ.
Τακτικά αρχίζει και από τη παιδική ηλικία και μάλιστα στις περιπτώσεις αυτές χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή διότι η εμφάνιση σε νεαρή ηλικία δείχνει ότι υπάρχει και άσχημη πρόγνωση. Υπάρχει η υπόνοια ότι συγκεκριμένες γονιδιακές επιβαρύνσεις φέρνουν εγκεφαλικές δυσλειτουργίες με συνέπεια την αλωπεκία. Με σιγουριά δεν είναι μεταδοτική αλλά σίγουρα προσβάλλει πολλά μέλη της ίδιας οικογένειας. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι κατά κανόνα έχουμε σε όλες τις περιπτώσεις το ιστορικό τουλάχιστον δυο αναφορές περιπτώσεων ή σχέσεων με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα.

ΒΙΟΑΝΑΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΩ ΜΙΑ Η ΠΟΛΛΕΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ.
Οι δυσλειτουργίες αυτές είναι δύσκολο να παρακαμφτούν διότι η συνεργασία με τα παιδιά και ιδιαίτερα με αυτά με μαθησιακές διαταραχές είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Συνδυάζοντας όμως την βιοανάδραση δηλαδή την αυτόματη απάντηση σε ένα εξωτερικό ερέθισμα του εγκεφάλου με την ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή είναι δυνατόν να πετύχουμε ένα καλύτερο συντονισμό των παιδιών με μαθησιακές διαταραχές. Πρόκειται δηλαδή για μια συμπεριφοριστική μέθοδο εξαρτημένης μάθησης. Στα παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα ακόμη και αυτιστικά η χρησιμοποίηση των δύο μεθόδων τα τελευταία χρόνια που αναπτύχθηκαν οι τεχνολογίες τόσο διέγερσης όσο και καταγραφής αρχίζουν να έχουν εκπληκτικά αποτελέσματα.

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΈΞΥΠΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΈΧΟΥΝ ΤΑΣΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΤΗ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΗΣ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΝΩΔΥΝΑ ΚΑΙ ΑΝΑΙΜΑΚΤΑ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.

Οι εξετάσεις αυτές έδειξαν ότι τα παιδιά τα οποία διαθέτουν υψηλή διανόηση, πολλές φορές έχουν μια μεγαλύτερη τάση από άλλα παιδιά, τα οποία είναι λιγότερα έξυπνα, σε ότι αφορά την κατάθλιψη. Ο λόγος που αποδίδεται αυτό, είναι ότι τα έξυπνα παιδιά διατηρούν σε υψηλά επίπεδα μια καλύτερης ποιότητας λευκή ουσία στον εγκέφαλο με μεγαλύτερη διάμετρο ινών, έτσι που να έχουν τη δυνατότητα να μεταβιβάζουν τα ερεθίσματα από τη μια περιοχή στην άλλη γρηγορότερα, άρα να αντιδρούν πιο έξυπνα και πιο γρήγορα. Στα παιδιά αυτά όμως, έχει και ένα αντίστροφο αποτέλεσμα αυτό το «πλεονέκτημα».
Δηλαδή, μπορούν να ερεθίσουν περιοχές όπως η περιοχή Brodmann ή η περιοχή 25 και να προκαλούν εκεί «εξάψεις» και «εκρήξεις», οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα να δημιουργούν έντονες καταθλιπτικές καταστάσεις, οι οποίες τις περισσότερες φορές παραμένουν ανεξήγητες διότι το φαινόμενο είναι βιολογικό και κατά κύριο λόγο σχεδόν ανεξάρτητο από εξωτερικούς παράγοντες.
Σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να το λύσουμε αυτό, με τα μηχανήματα που αναφέραμε, και επίσης, πάλι αναίμακτα και ανώδυνα, δια του μαγνητικού ερεθισμού σε προχωρημένες καταστάσεις, να μπορούμε να το επηρεάσουμε έτσι που να έχουμε μια ίαση χωρίς να χρησιμοποιούμε τα συνηθισμένα αντικαταθλιπτικά φάρμακα που έχουν πολλές παρενέργειες για τα παιδιά.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΡΕΤ ΚΑΙ ΟΙ ΒΩΜΟΛΟΧΙΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΡΕΤ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΔΙΑΔΕΔΟΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΤΙΚ ΠΟΥ ΤΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΥΪΚΟΥΣ ΣΠΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΆΚΡΩΝ.
Σε ένα ποσοστό πάνω από 30%, τα παιδιά με Ρετ παρουσιάζουν κατά περιόδους απότομες, άγριες κραυγές, «βρώμικες» λέξεις ή προτάσεις. Πρόκειται για εγκεφαλικές δυσλειτουργίες (φωτογραφία), οι οποίες προκύπτουν σε διαταραχή των βασικών γαγγλίων με ορισμένες φλοιϊκές περιοχές και είναι ενδεικτικές της ανωριμότητας του νευρικού συστήματος των νευροαξονικών αυτών κυκλωμάτων.
Όσο πιο έγκαιρα γίνεται η ανακάλυψη των διαταραχών αυτών τόσο πιο αποτελεσματική και γρήγορη η θεραπεία.

Ο ΠΡΟΜΕΤΩΠΙΑΙΟΣ ΛΟΒΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΈΝΑ ΒΑΘΜΟ ΕΥΦΥΪΑΣ ΠΟΙΚΙΛΟ.

Ο βαθμός αυτός ευφυΐας εξαρτάται και από την κληρονομικότητα, τις διαδικασίες κύησης και τους περιβαλλοντολογικούς παράγοντες.
Ένα ουσιώδη ρόλο παίζει στην παιδική ηλικία, η γνώση της “σκέψης σχετικά με τη σκέψη”. Δηλαδή το διδακτικό εκείνο στοιχείο που προάγει το “σκέπτεστε” και ανεβάζει την ευφυΐα. Αυτό γίνεται κατά κύριο λόγο στο μετωπιαίο λοβό ο οποίος λόγω αυτής της διαδικασίας έχει και την ικανότητα να αυξάνει τον όγκο του σε φαιά και λευκή ουσία. Γνωρίζοντας αυτό μπορούμε πλέον στα παιδιά και υπολογιστικά να έχουμε μια εκτίμηση της παρούσης και μελλοντικής ευφυΐας.

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ Η ΕΠΗΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΥΣΙΩΔΗ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.

Βέβαια δεν έχουν και μεγάλο άδικο, αλλά το κυριότερο σημείο βρίσκεται στο ότι τα σημερινά παιδικά μυαλά, άγνωστο για πιο λόγο, αντιλαμβάνονται και επεξεργάζονται όλα τα ερεθίσματα όχι μόνο με διαφορετικό τρόπο αλλά και σε διαφορετικά σημεία. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για μια γενετική εξέλιξη που έχει άμεση συνοχή με την κοινωνική συμπεριφορά που άλλαξε άρδην μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Έτσι λοιπόν, σήμερα στα παιδικά μυαλά τα ίδια ερεθίσματα μπορούμε να πούμε ότι επεξεργάζονται σε διαφορετικά τμήματα του εγκεφάλου με διαφορετικά αποτελέσματα την κάθε φορά.

ΠΩΣ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΑΡΑ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ, Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ BRODMANN 25, ΠΟΥ ΕΣΤΙΑΖΕΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΜΕΤΩΠΙΑΙΟ ΚΑΙ ΠΛΑΓΙΟΜΕΤΩΠΙΑΙΟ ΛΟΒΟ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.

Δηλαδή στην εν λόγω περιοχή οι λευκές ίνες του εγκεφάλου μεταφέρουν σωρηδόν κύματα που προκαλούν εκκενώσεις. Οι διεγέρσεις αυτές έχουν σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση ενός καταθλιπτικού συνδρόμου, τις περισσότερες φορές και στο ίδιο το παιδί και στους συγγενείς, που παραμένει ανεξήγητο. Αντιστρέφοντας τη διαδικασία αυτή, δηλαδή μειώνοντας τις «εκρήξεις» της περιοχής αυτής, μειώνεται η κατάθλιψη αλλά συμβαίνει και το εξής περίεργο: ότι δεν μπορούμε ούτε να προλάβουμε το τι γίνεται με τη μείωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων στο παιδί, ούτε σε ποιες άλλες περιοχές παρέρχονται νέες δυσλειτουργίες.

ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΗΨΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΕΝΑ 4% - 10% ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΒΡΕΦΙΚΗ – ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ.
Οι επιληπτικές κρίσεις αυτές μπορεί να είναι απλοί πυρετικοί σπασμοί έως μεγάλοι κλινικοί σπασμοί και με απώλεια συνείδησης.
Αυτή η γκάμα των επιληπτικών κρίσεων στο παιδί δεν είναι μόνο εκτενής αλλά εμφανίζει και μεγάλες διαβαθμίσεις σε ότι αφορά την εκδήλωση των επιληπτικών κρίσεων.
Αναμενόμενα λοιπόν πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι τόσο σε μια αντίσταση – ανεπάρκεια της φαρμακευτικής αγωγής όσο και αντιμέτωποι με αυτό που λέγεται ποιότητα ζωής στο παιδί.
Σε αυτές τις ακραίες περιπτώσεις και ύστερα από μεγάλη σκέψη και εξάντληση όλων των θεραπευτικών μέσων τίθεται η ερώτηση μιας χειρουργικής επέμβασης για την λύση του προβλήματος.
Η απάντηση δεν πρέπει να είναι επιπόλαια αλλά οφείλεται να αντιμετωπίζεται με μεγάλη υπευθυνότητα και μόνο εντός παιδοχειρουργικών κέντρων με ειδικά νευροφυσιολογικά εργαστήρια

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΠΑΙΔΙΟΥ

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΥΝΗΘΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΑΤΡΙΚΟ – ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

Τα παιδιά αυτά χαρακτηρίζονται από υπερκινητικότητα, ενοχλητικά ή αδιάφορα, δείχνουν αδυναμία στην συγκέντρωση και στο κοινωνικό σύνολο, αδιαφορία μέσα στην τάξη και παρέες με όμοιους.
Οι παιδαγωγοί και δάσκαλοι γνωρίζουν αυτά τα προβλήματα και πάντα ειδοποιούν έγκαιρα τους γονείς.
Αλλά και οι γονείς έχουν τις κεραίες να αντιλαμβάνονται τα προβλήματα. Μαζί με τους δασκάλους μπορούν να διαμορφώσουν την εικόνα συμπεριφοράς του παιδιού.
Στις περιπτώσεις αυτές δεν πρέπει να υπάρχει καθυστέρηση ή μη έκλυση της ψυχοθεραπευτικής αγωγής.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής θα καταδυναστεύσει το παιδί που έχει ενδείξεις τέτοιας συμπεριφοράς αν δεν προλάβουμε να βελτιωθεί το πρόβλημα αυτό.

ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΒΑΣΗΣ ΚΡΑΝΙΟΥ

ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ (ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, EXTREME SPOR, Κ.Λ.Π.) ΤΑ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΚΡΑΝΙΟΥ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΌΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΔΕΙΞΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΕΥΝΟΥΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΕΞΟΔΙΚΑ.

Στοιχεία ενός πιθανού κατάγματος βάσης κρανίου στα παιδιά είναι οι διαταραχές της γεύσης μέχρι και η απώλεια της, το ελαττωμένο σάλιο, η απώλεια των δακρύων και τα παράπονα και η υπερευαισθησία της ακοής.
Σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα πρέπει να ξυπνάει η υπόνοια και να ερευνάται διεξοδικά η περίπτωση ενός κατάγματος βάσης του κρανίου το οποίο μπορεί να προήλθε και από ένα απλό πέσιμο, χτύπημα σε καυγά ή ακόμη σε ποδόσφαιρο ή κάποια άλλη δραστηριότητα που το παιδί έχει ξεχάσει η πρόκειται να την αναφέρει.
Σε ότι αφορά την έρευνα για κατάγματα βάσης κρανίου σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύει το «καλύτερα 10 φορές περισσότερο παρά μια λιγότερο».

«Ο ΕΡΠΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΙΟ ΚΑΛΟΣ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ»

Ο ΙΟΣ ΤΟΥ ΕΡΠΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΑ.

Κατά κανόνα όμως υπάρχει στο σώμα των παιδιών κλινικά «αθόρυβος».
Όταν για οποιοδήποτε λόγο αυξηθεί το παιδικό στρες ιδιαίτερα κάτω από την μαθησιακή και εκπαιδευτική πίεση τα παιδιά με χαμηλό ή μέσης αντοχής αμυντικό σύστημα (ανοσοποιητικό) είναι δυνατόν να εμφανίσουν «μικροεκρήξεις» του έρπητα κυρίως με την μορφή του επιχείλιου έρπητα.
Οι γονείς δεν πρέπει να τρομοκρατούνται διότι αυτό αποτελεί μια «φυσιολογική» αντίδραση απέναντι στο σημερινό υπέρμετρο στρες που δείχνουν τα παιδιά.
Από την άλλη μεριά όμως είναι και μια λοιμογόνος νοσολογική κατάσταση που μπορεί να έχει εξέλιξη.
Έτσι λοιπόν κάθε φορά που εμφανίζεται κάτι τέτοιο καλό είναι να ρωτάται ο παιδίατρος ο οποίος έχει την δυνατότητα να παρατηρήσει εάν είναι μονήρες το σύμπτωμα ή συνοδεύεται από άλλα.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΝΤΙΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

ΠΟΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ.

Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μιας κατάστασης συνεχούς επηρεασμού της προσωπικότητας του μικρού ασθενούς κυρίως μέσω της φαρμακευτικής οδού. Έτσι με τον καιρό το παιδί δείχνει μια συμπεριφορά παθητικοεπιθετικής διαταραχής με έντονες τάσεις εξαρτικότητας, απομόνωσης και αποφευκτικότητας. Για τους έμπειρους γιατρούς που γνωρίζουν από αντιεπιληπτικές αγωγές το φαινόμενο παρατηρείται τακτικά και έγκαιρα.
Γενικά όμως κατά κανόνα δεν γίνεται τίποτα ιδιαίτερο προς την κατεύθυνση αυτή. Είναι όμως απολύτως αναγκαίο μια έγκαιρη διάγνωση μιας τέτοιας εκτροπής της προσωπικότητας και η αντιμετώπισή της.
Στην ηλικία αυτή η αντιμετώπιση συνίσταται τόσο σε ψυχοθεραπευτική αγωγή όσο και φαρμακευτική.

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΠΑΡΕΓΚΕΦΑΛΙΔΑ

ΣΤΑΔΙΑΚΑ Ή ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΕΝΤΟΝΗ ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑ ΜΕ ΑΤΑΞΙΑ ΚΑΙ ΑΣΤΑΘΕΙΑ.

Όταν σε αυτά τα συμπτώματα προστεθούν έμετοι με νυσταγμό, τρόμο, δυσαρθρία, αδυναμία βάδισης και συντονισμό των χεριών τότε μιλάμε για μια παρεγκεφαλιδική συνδρομή.
Η παρεγκεφαλίδα είναι το τμήμα του εγκεφάλου που κατά κύριο λόγο συντονίζει την αρμονία των κινήσεων και αποτελεί το κεντρικό σημείο για την καθαρότητα ομιλίας, στάσης και βάδισης.
Τα παιδιά που πάσχουν από μια παρεγκεφαλιδική συνδρομή είναι δυνατόν να παρουσιάζουν τα συμπτώματα αυτά σε μικρή μέση ή μεγάλη ένταση.
Όπως και να έχει σε καμία περίπτωση, γονείς, δάσκαλοι και γιατροί δεν πρέπει στην συμπτωματολογία αυτή να δείχνουν καμιά αμέλεια ή παράλειψη. Οι διαγνωστικές και θεραπευτικές διαδικασίες πρέπει να αρχίζουν αμέσως.

ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ – ΕΘΙΣΜΟΣ

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΛΕΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΑΦΩΣ ΜΙΑ ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΑΛΚΟΟΛ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.

Αυτή η κατανάλωση φτάνει ορισμένες φορές σε οριακά επίπεδα κατά την διάρκεια εκδρομών, συναθροίσεων κ.λ.π.
Στην μέχρι χθες «αθώα» Ελλάδα έχουν ήδη αναφερθεί και περιπτώσεις θανάτων μαθητών μετά από εκρηκτική κατανάλωση αλκοόλ.
Φαίνεται λοιπόν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πανευρωπαϊκό πρόβλημα με έντονα στοιχεία κοινωνικής καθιέρωσης σε μεγάλη κλίμακα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις και ιδιαίτερα όταν έχουμε έντονα αυξανόμενα περιστατικά μπορούν να βοηθήσουν μόνο δύο παράγοντες.
Η συνεχής οικογενειακή φροντίδα και η άμεση ιατρική περίθαλψη με την ανάλογη συμβουλή.

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΟΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΟΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑΣ.

Τόσο η διάγνωση τους όσο η κατηγοριοποίηση τους και πολύ περισσότερο η θεραπεία αποτελούν από τα πλέον δύσκολα κεφάλαια της επιστήμης αυτής.
Με την ανάπτυξη των νέων τεχνικών διαδικασιών όπως της νευροφυσιολογίας, νευρομικροχειρουργικής και μαγνητικής τομογραφίας μπορεί σήμερα κανείς από μικρή ηλικία να κατηγοριοποιήσει και να διαγιγνώσκει αυτές τις διαταραχές.
Το τελευταίο βήμα των ανακαλύψεων είναι ότι τα κέντρα λόγου και ομιλίας είναι πολύ πιο πολύπλοκα και περίπλοκα μεταξύ τους συνδεδεμένα από ότι γνωρίζαμε μέχρι τώρα.
Έτσι λοιπόν σε μικροδιαταραχές μεταξύ τους έχουμε νευρολογικά συμπτώματα από την περιοχή αυτή που μέχρι στιγμής ήταν άγνωστα ή τα αποδίδαμε αλλού.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΩΡΩΝ ΚΑΙ ΛΙΠΟΒΑΡΩΝ ΒΡΕΦΩΝ

ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.

Η κλίκα των γονέων με 40 και άνω ετών είναι συνηθισμένη για ζευγάρια που καταφεύγουν στην βοήθεια της τεχνικής γονιμοποίησης για την τεκνοποίηση.
Η τεκνοποίηση που την κάνουν εφικτή οι νέες τεχνικές με την βοήθεια της γενετικής.
Η αναμονή και η χαρά της απόκτησης του παιδιού σκεπάζει προβλήματα που έρχονται αμέσως μετά και διαρκούν για πολλά χρόνια.
Μια έρευνα της πανεπιστημιακής κλινικής του Ανοβέρου στην Γερμανία σε 200 πρόωρα παιδάκια έδειξε ότι επέζησαν τα 173 εκ των οποίων τα μισά αναπτύχθηκαν ικανοποιητικά και από τα υπόλοιπα το 1/3 έδειξε αναπτυξιακά προβλήματα με το 16% να εμφανίζει ουσιαστική αναπηρία.
Βλέπουμε δηλαδή ότι το πρόωρο και λιποβαρές παιδί σε ένα μεγάλο ποσοστό έχει την ανάγκη υπέρμετρης ιατρικής φροντίδας προκειμένου να μην παρουσιάζει προβλήματα και σε αυτό προστίθενται μια επιπλέον ιατρική αγωγή αν παρουσιάσει προβλήματα.

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΥΣΚΑΜΨΙΑ

Η ΔΥΣΚΑΜΨΙΑ ΕΙΝΑ ΜΙΑ ΣΥΣΠΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΜΠΤΗΡΩΝ ΜΥΩΝ ΑΥΧΕΝΟΣ ΚΟΡΜΙΟΥ ΚΑΙ ΑΚΡΩΝ.
Γενικά η δυσκαμψία είναι ένα “προνόμιο” συμπτωμάτων μέσης και τρίτης ηλικίας και εμφανίζεται σε νοσήματα φθοράς και στη νόσο του πάρκινσον. Σε περιπτώσεις που έχουμε την εμφάνιση του σε νεαρή παιδική ηλικία τότε ρευματικοί και λοιμώδεις παράγοντες είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση της δυσκαμψίας. Τακτικά όμως μπορεί να προκύψει και από τραύμα τόσο τοπικό όσο και από κρανιοεγκεφαλικό. Γι ’αυτό είναι απόλυτη ανάγκη όταν εμφανίζεται να λαμβάνεται, και λόγω του νεαρού της ηλικίας και συμπτωματολογίας, σοβαρά υπόψη και να γίνεται ο πλήρες διαγνωστικός έλεγχος.

ΟΙ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΙΑΣ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΟΛΥ «ΛΕΠΤΟ» ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ.

Εκείνο που πρέπει να αποφύγει ο θεράπων ιατρός πάση θυσία είναι να μην «κολληθεί» στο μέτωπο του παιδιού μια διάγνωση επιληπτικού συνδρόμου. Βέβαια σήμερα όλοι οι γιατροί είναι πολύ επιφυλακτικοί σε αυτό το σημείο και πέρα από αυτό το γεγονός περιμένουν και μια δεύτερη και τρίτη κρίση σε συνδυασμό με τις πληροφορίες του αναμνηστικού και τα αποτελέσματα των διαγνωστικών εξετάσεων προκειμένου να φτάσουν «τελεσίδικα» στον ορισμό της επιληψίας. Και πάλι όμως αυτά τα στοιχεία δεν είναι αρκετά όταν έχουμε να κάνουμε με παιδιά διότι υπάρχουν άλλες νοσολογικές καταστάσεις όπως πχ τα μεταβολικά νοσήματα που μπορούν για σύντομο διάστημα να μιμηθούν επιληπτικά σύνδρομα. Έτσι λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται υπομονή, επιμονή και συνεχής παρακολούθηση και ποτέ μια «τελεσίδικη» διάγνωση.

Η ΚΑΛΑΙΣΘΗΣΙΑ ΤΟΥ ΓΡΑΦΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΩΣ ΕΝΔΕΙΞΗ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ

ΓΕΝΙΚΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ (ΦΩΤΟ).

Είτε τα αντιγράφουν από κάπου, είτε είναι προϊόντα της ελεύθερης έμπνευσής τους.
Βέβαια είναι πολύ ενδιαφέρον το εκάστοτε θέμα που επεξεργάζονται και η δημιουργική τάση που έχουν ώστε να δίνει την ευκαιρία τόσο της έκφρασης όσο και των εσωτερικών επιθυμιών τους.
Κι όμως μέσα από αυτές τις προσπάθειες μπορεί κανείς να αναγνωρίσει εν μέρει ιδεοψυχαναγκαστικές τάσεις εν προκειμένου δημιουργικού τύπου παρατηρώντας μαθητές οι οποίοι πραγματικά μοχθούν να έχουν μια τέλεια απόδοση σε ότι αποφέρει το γραμμικό σχέδιο και έχουν μια συνεχή προσπάθεια στο να βελτιώνονται τραβώντας γραμμές για ώρες ολόκληρες.
Σίγουρα πρόκειται για παιδιά που έχουν έναν ανεπτυγμένο δημιουργικό ψυχαναγκασμό αλλά και αυτός με τις ανάλογες επιβαρύνσεις.

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΣΤΗ ΒΡΕΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

ΣΙΓΟΥΡΑ Η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΣΟΣΤΙΑΙΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΡΗΘΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ.

Η εκτίμηση του γίνεται με βάση τα κλινικά στοιχεία και κυρίως σε συνδυασμό με τυχόν νευροφυσιολογικά ευρήματα όπως π.χ. του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος. Από εκεί και πέρα οι διαταραχές της συνείδησης τόσο στα βρέφη όσο και στα παιδιά πρέπει να γίνονται αντιληπτές από γονείς, δασκάλους και συγγενείς και να αναφέρονται στο γιατρό. Πρόκειται για κάτι πολύ ουσιαστικό όταν είμαστε σε θέση έστω και να έχουμε μια υποψία για αυτό στην παιδική ηλικία. Εδώ ισχύει το ρητό καλύτερα να ψάξεις 10 φορές περισσότερο ατυχώς, παρά να περιμένεις μια συγκεκριμένη.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΖΗΛΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ;

ΟΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΖΗΛΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΑΝΑ, ΤΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ Η ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΔΕΛΦΟ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΙΔΙΑΚΑ «ΣΤΙΓΜΑΤΑ».

Η ζήλια πλέον του παιδιού αρχίζει να περνά στη σφαίρα της παθογένειας όταν παρουσιάζει «συσσωρευτικά» στοιχεία προς συγκεκριμένο πρόσωπο, αντικείμενο ή ζώα ακόμα και καταστάσεις.
Τότε η ζήλια πρέπει να αντιμετωπίζεται πλέον σαν σύμπτωμα το οποίο μένει να ξεκαθαριστεί από την υπόλοιπη διαγνωστική προσπάθεια εάν είναι παθολογικό ή όχι.
Στο συγκεκριμένο αυτό σημείο μπορούν οι ειδικοί της συμπεριφορικής θεραπείας και ψυχαναλυτές να βρουν το όριο της συμπτωματολογίας της ζήλιας και να ορίσουν την περαιτέρω διαγνωστική και θεραπευτική πορεία. Σε καμία όμως περίπτωση δεν αφήνουμε το παιδί «απροστάτευτο» από τα ανεξιχνίαστα στοιχεία της ζήλιας του.

Ο ΣΤΡΕΠΤΟΚΟΚΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΥΣΙΜΟ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ

ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΜΜΟΝΗ ΤΑΚΤΙΚΑ ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ ΠΛΥΣΙΜΟ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ.
Πρόκειται για ένα συστηματικό ιδεοψυχαναγκασμό που σε αντίθεση με τους ενήλικες τις περισσότερες φορές είναι παροδικός.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πρέπει να ελέγχεται και ασφαλώς να δέχεται και θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Αρκετές φορές το ιδεοψυχαναγκαστικό σύνδρομο του τακτικού πλυσίματος των χεριών συνοδεύεται και από διάφορα άλλα τικ. Νέες έρευνες έχουν δείξει ότι πίσω από αυτές τις καταστάσεις κρύβονται κατά κανόνα διάφορες λοιμώξεις και κυρίως του στρεπτόκοκκου.
Συγκεκριμένα αυτά τα παιδιά παρουσιάζουν τα συμπτώματα τακτικότατα ύστερα από τραχειοβρογχίτιδες.

ΑΦΑΣΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ

ΟΙ ΑΦΑΣΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΜΟΡΦΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Η παρουσίαση των αφασικών διαταραχών στα παιδιά είναι συνδεδεμένη πολλές φορές με τις διαταραχές του λόγου και της ομιλίας.
Για αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή όταν διαπιστώνεται κάτι τέτοιο προκειμένου να γίνει έγκαιρη διάγνωση και ο διαχωρισμός του ενός συμπτώματος από το άλλο είναι σε αυτές τις περιπτώσεις τόσο η γνώση ενός ειδικού νευρολόγου όσο και ειδικών εργαστηριακών εξετάσεων απαραίτητη.
Οι εργαστηριακές εξετάσεις πέραν των απεικονιστικών μεθόδων όπως η μαγνητική τομογραφία και αξονική και η επιθεώρηση της στοματικής κοιλότητας είναι αναγκαία και η ηλεκτροεγκεφαλογραφία με τα προκλητά δυναμικά νυσταγμογραφία και μέτρηση ειδικών αντανακλαστικών των γνωστικών παραμέτρων.

ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ

Η ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΗ ΠΑΘΗΣΗ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΡΥΘΜΙΚΕΣ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΤΩ ΣΙΑΓΟΝΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΤΟΝΗ ΜΕΛΕΤΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΟΠΩΣΗ.

Πρόκειται για μια μορφή αντανακλαστικής επιληψίας δύσκολο να διαγνωστεί διότι εστιάζεται σε κέντρα τέτοια του εγκεφάλου όπου η απομόνωση της είναι αυστηρή και δεν γενικεύεται προκειμένου να εμφανιστεί η παθογένειά της.
Συνεπώς χρειάζεται προσοχή και επιμονή αλλά κυρίως εκτεταμένος φυσιολογικός έλεγχος με 24ωρη ηλεκτροεγκεφαλογραφική καταγραφή και βιντεοσκόπηση για να μπορέσει το θέμα να λυθεί και δοθεί σωστή θεραπεία.
Ο κίνδυνος αν δεν εντοπιστεί έγκαιρα,είναι να αυξηθεί η συμπτωματολογία και ή να δοθούν παρερμηνείες ή να φτάσει μέχρι την βαθειά ενηλικίωση προκειμένου να αρχίσει να την ψάχνει κανείς.

ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΣΤΡΑΒΙΣΜΟΣ

Ο ΣΤΡΑΒΙΣΜΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΤΩΝ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ.

Ο συγγενής στραβισμός, που είναι και ο πιο συνηθισμένος είναι μια οφθαλμική διαταραχή όπου οι οφθαλμοί έχουν μια ασύμμετρη θέση ο ένας προς τον άλλον.
Η ασύμμετρη αυτή θέση παραμένει προς όλες τις διευθύνσεις του βλέμματος.
Ο στραβισμός αυτός δημιουργεί μια κατάσταση στον έναν οφθαλμό που λέγεται αμβλυωπία εξ ανοψίας δηλαδή «ακυρώνει» την μια εικόνα έτσι ώστε ο ασθενής να βλέπει ένα μόνο είδωλο και να αποφεύγει την διπλωπία.
Ο συγγενής στραβισμός αναγνωρίζεται από την βρεφική η παιδική ηλικία και τις περισσότερες φορές διορθώνεται από μόνος του ή, αν γίνει έγκαιρα έλεγχος, χρησιμοποιώντας γυαλιά υπερμετρωπίας.
Τα γυαλιά αυτά έχουν ειδικούς κυρτούς φακούς που επιτρέπουν στους οφθαλμούς να αποφύγουν την τάση για σύγκλιση.

ΔΙΕΓΕΡΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ, ΜΥΔΡΙΑΣΗ ΠΑΙΔΙ

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΙΑΤΡΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ Π.Χ. ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΑΚΤΙΚΑ ΑΜΦΕΤΑΜΙΝΕΣ Η ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.

Αναμενόμενα, λόγω της έκτασης της συνταγογραφίας, που έχει πάρει σε Ευρώπη και Αμερική η κατάσταση των αμφεταμίνων «βοήθησε» και στην δημιουργία μιας παράλληλης αγοράς διεγερτικών ουσιών στα σχολεία και στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Βέβαια για τους αμύητους γονείς και καθηγητές είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσουν τους χρήστες – παιδιά που έχουν δοκιμάσει τις ουσίες αυτές.
Το πλέον χαρακτηριστικό αναγνωριστικό σύμπτωμα είναι η μυδρίαση της κόρης αμφοτερόπλευρα μετά την χρήση.
Μάλιστα αν βάλει κανείς σε αυτά τα παιδιά να ανοιγοκλείσουνε τους οφθαλμούς διαπιστώνουν ότι οι κόρες δεν αντιδρούν και στο φως.

Η ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΚΡΑΥΓΗ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΜΗ ΓΝΩΣΤΗ ΕΠΙΛΗΨΙΑ

ΣΑΝ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΚΡΑΥΓΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ Η ΕΝΤΟΝΗ ΣΥΣΠΑΣΗ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΦΩΝΗΤΙΚΩΝ ΜΥΩΝ ΜΕ ΕΝΑΝ ΕΝΤΟΝΟ ΤΡΙΓΜΩΔΗ ΘΟΡΥΒΟ.

Η επιληπτική κραυγή είναι χαρακτηριστικό μιας αρχόμενης επιληπτικής κρίσης.
Η «τυπική» επιληπτική κραυγή στην «τυπική» επιληπτική κρίση των ενηλίκων είναι πολύ χαρακτηριστική και δεν αφήνει περιθώρια παρανόησης.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και στα παιδιά διότι τακτικότατα εκεί θεωρείται ως μια απλή κραυγή επειδή η επιληπτική κρίση που ακολουθεί λόγω της «ανωριμότητας» του εγκεφάλου δε είναι τόσο τυπική ώστε να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Έτσι εκπαιδευτικοί γονείς και γιατροί μένουν τακτικά με την εντύπωση ότι η κραυγή είναι μια παιδική ιδιοτροπία. Η λύση στο πρόβλημα είναι ο εκτεταμένος ηλεκτροεγκεφαλογραφικός έλεγχος.

ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΕΣ

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΙ ΘΕΡΑΠΟΝΤΕΣ ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΑΡΑΒΛΕΠΟΥΝ ΤΙΣ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΙΕΣ ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΤΕΣ ΣΑΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΤΡΙΚ.

Οι στερεοτυπίες είναι χαρακτηριστικές επαναλαμβανόμενες κινήσεις με ίδιο ρυθμό και ίδιας διάρκειας συγκεκριμένης ομάδας μυών ή και ολόκληρων των άκρων. Οι στερεοτυπίες γενικά είναι ενδεικτικές στα παιδιά σαν σημάδι ανωριμότητας του εγκεφάλου που πρέπει να εξετάζονται με επιμέλεια και διεξοδικά.
Εδώ ισχύει η παροιμία «καλύτερα 10 φορές περισσότερο παρά μια λιγότερο».
Ο λόγος είναι ότι κατά κανόνα πίσω από τις στερεοτυπίες κρύβονται επιληπτικές διαταραχές που συν τον χρόνο πιθανόν να αυξάνονται και στο τέλος να αποτελέσουν ένα ογκώδες κλινικό πρόβλημα.
Άρα στερεοτυπίες στα παιδιά σημαίνει πάντα καταφυγή στον ειδικό.

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΞΙΑ

Η ΚΑΤΑΠΛΗΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΤΟΝΟ ΓΕΛΙΟ Η ΚΛΑΜΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΔΑΠΕΔΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ.

Βέβαια για να πούμε ότι δεν είναι τυχαίο πρέπει να το παρατηρήσουμε πολλές φορές και να συμβεί με τον ίδιο τρόπο.
Λοιμώξεις, τραυματικά νοσήματα ή γενετικές προδιαθέσεις, περιγεννητικές βλάβες μπορούν να διαπιστωθούν σαν αιτίες για τις περιπτώσεις αυτές.
Εκτεταμένος ηλεκτροεγκεφαλογραφικός έλεγχος και εργαστηριακή ανίχνευση αντιγόνων ιστοσυμβατότητας DR2 είναι απαραίτητα διαγνωστικά στοιχεία που διαθέτουμε αυτή την στιγμή.
Ανάλογα με αυτά τα ευρήματα μπορεί να χορηγηθεί και η ανάλογη αγωγή.

ΙΔΙΟΠΑΘΗΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΗ ΜΥΟΣΦΑΙΡΙΝΟΥΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΠΟΥ ΤΙΘΕΤΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ Η ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΛΟΓΩ ΚΑΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ.

Χαρακτηρίζεται από έντονο μυϊκό άλγος κυρίως ξαφνικά εμφανιζόμενο χωρίς ουσιαστική αιτία το οποίο επιδεινώνεται ύστερα από μυϊκή κόπωση, λήψη φαρμάκων ή λοιμώξεις.
Τα αίτια είναι γενετικά και η συμπτωματολογία ποικίλη. Μπορεί να είναι ελαφριά και να κλιμακώνεται έως πολύ βαριά.
Η διάγνωση τίθεται μετά από κατάλληλους βιοχημικούς ελέγχους και μετά τον εντοπισμό της νόσου είναι αναγκαία η μακροχρόνια και προσεκτική αγωγή.
Πρέπει κανείς να την έχει υπόψη του συνεχώς διότι εμφανίζεται στα παιδιά πιο τακτικά από ότι θεωρούμε.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗΣ ΚΑΚΩΣΗΣ

ΜΙΑ ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΚΑΚΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΥ ΒΑΘΜΟΥ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟ «ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ» ΤΗΣ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΧΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΩΝ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΩΝ ΒΛΑΒΩΝ.

Τα τελευταία χρόνια που έχουν τελειοποιηθεί τα διαγνωστικά μέσα νευρολογικών εξετάσεων μαγνητικής τομογραφίας εγκεφαλογραφημάτων κ.λ.π. μπορούμε σε πολύ αργότερα χρονικά στάδια να πιστοποιήσουμε αυτές τις μακροχρόνιες βλάβες και να τις συνδέσουμε με διάφορες δυσλειτουργίες που παρουσιάζονται στην μετέπειτα χρονική εξέλιξη. Διαταραχές συγκέντρωσης, μνήμης, συμπεριφοράς, ύπνου, εγκεφαλικής απόδοσης κ.λ.π. μπορεί να είναι οι συνέπειες κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων.

Η ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ, Η ΝΑΥΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΜΕΤΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ Η ΝΑΥΤΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΜΕΤΟΣ Η ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΑΖΙ ΣΤΟ ΜΙΣΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΝΥΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ.

Η ναυτία είναι περίπου στο 1/3 και είναι από τις πιο έντονες ψυχολογικές και κοινωνικές διαταραχές που εμφανίζονται στην εγκυμοσύνη και οδηγούν πολλές γυναίκες αρκετές φορές να τις σταματήσουν εξαιτίας τους.
Στο μεταξύ πολυάριθμες μελέτες έδειξαν ότι στην ουσία αυτό αποτελεί κατά την διάρκεια της κύησης μια προστασία του οργανισμού από τον εγκέφαλο προκειμένου να «καθαρίζουν» τον εντερικό σωλήνα από επιβλαβείς μικροοργανισμούς που βρίσκονται στις τροφές ιδιαίτερα δε στο χρονικό διάστημα της εγκυμοσύνης που αναπτύσσονται τα συστήματα και τα όργανα του εμβρύου.
Άρα πρόκειται και στην περίπτωση αυτή για μια μέθοδο εγκεφαλικής προστασίας.

Ο ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

Ο ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΟΡΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΚΥΤΤΑΡΟΥ.

Οι διαταραχές του θυρεοειδή και πιο συγκεκριμένα η δυσλειτουργία του στην περίπτωση του παιδικού υποθυρεοειδισμού εμφανίζεται πάρα πολύ τακτικά στις νεαρές ηλικίες και συνοδεύεται πάντοτε από εγκεφαλικές δυσλειτουργίες με έντονα ψυχιατρικά και νευρολογικά συμπτώματα.
Αυτά μπορούν να προχωρήσουν μέχρι το σημείο να δημιουργηθεί η λεγόμενη υποθυρεοειδική εγκεφαλοπάθεια (Hashimoto) με πάρα πολύ μεγάλες συνέπειες για την πνευματική υγεία του παιδιού.
Γενικά η διάγνωση της παιδικής διαταραχής του υποθυρεοειδισμού είναι ένα σήμα υψηλού κινδύνου που πρέπει να ληφθεί άμεσα υπόψη και να γίνει ένας πλήρης διαγνωστικός έλεγχος όχι μόνο ενδοκρινολογικός αλλά κυρίως νευρολογικός και νευροφυσιολογικός προκειμένου να δοθεί η κατάλληλη αγωγή.
Σε αντίθετη περίπτωση είναι σαν να ζει το παιδί με μια «ωρολογιακή βόμβα».

ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ ΙΣΤΑΜΙΝΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΜΙΑΣ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΕΚΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΑΜΙΝΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΗΜΙΚΡΑΝΙΑΣ.

Οι ημικρανίες ισταμίνης επειδή έχουν και κληρονομικό χαρακτήρα, ταλαιπωρούν πολλά παιδιά χωρίς η διάγνωση τους να μπορεί να τεθεί άμεσα. Ο λόγος είναι η ποικίλη συμπτωματολογία που εμφανίζουν, η οποία μπορεί να είναι χαρακτηριστική με έντονο διαλείποντα και οξύ πόνο γύρω από τον οφθαλμό, με δακρύρροια και ρινόρροια, έως και τελείως άτυπη, με εμφάνιση σε άλλα όργανα του σώματος όπως σφίξιμο στο στομάχι χωρίς όμως πονοκέφαλο.
Επειδή και η ένταση της συμπτωματολογίας της ποικίλλει από ελαφριά έως πολύ βαριά, αρκετές φορές δεν δίνεται η δέουσα προσοχή από τους γονείς ή μπορεί το ιστορικό να «ξεφύγει» από τον γιατρό όταν έχει μπροστά του τον μικρό ασθενή σε ήρεμη φάση. Οι ισταμινικές ημικρανίες αποτελούν δύσκολη διάγνωση που θέλει εμπειρία και κατάλληλη θεραπεία.

ΠΟΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ;

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΥΠΑΡΧΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΟΙΝΟ.

Διαταραχή της προσωπικότητας στην παιδική ηλικία είναι κάθε πρότυπο αγωγής και συμπεριφοράς μακριά από το πολιτισμικό αυτό πλαίσιο και συνοδεύεται παράλληλα από μια άκαμπτη συμπεριφορά ασυνεννοησία, δυσφορία και αδυναμία προσαρμογής στην καθημερινότητα.
Βέβαια οι διαταραχές της παιδικής προσωπικότητας υποδιαιρούνται σε πολλές ομάδες και αυτά σε υποσύνολα συμπεριφοράς.
Το χαρακτηριστικό τους όμως είναι η δυσπροσαρμοστικότητα ως προς τους άλλους και εκεί πρέπει να δοθεί συγκεκριμένη βοήθεια και αγωγή.
Στα παιδιά κύριο λόγο όμως έχει η σωστή εκπαίδευση. Και όσο πιο επίπονη είναι και συστηματική τόσο πιο αποτελεσματική είναι.

ΒΛΑΒΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΓΙΟΡΑΧΙΑΙΑΣ ΜΕΤΩΠΙΑΙΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΑΝΩΘΕΝ ΚΑΙ ΠΛΑΓΙΩΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΝΑ ΗΜΙΣΦΑΙΡΙΟ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.

Το δυσάρεστο σε αυτές τις περιπτώσεις με τα παιδιά είναι ότι δεν αναφέρουνε το γεγονός άμεσα ή καθόλου.
Με αποτέλεσμα η συμπτωματολογία που το ακολουθεί να είναι ένα σταυρόλεξο για γονείς, δασκάλους, γιατρούς.
Συνήθως τα παιδιά που έχουν υποστεί ένα τέτοιο τραύμα έχουν μια κοινωνική και συναισθηματική απόσυρση έως απάθεια.
Αυτό όμως που τα χαρακτηρίζει κυρίως είναι μια ανεξήγητη επιμονή και μια «κολλώδης» συμπεριφορά που αρκετές φορές όταν δεν είναι γνωστό το συμβάν θεωρείται σαν μια παιδική παραξενιά.
Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να είναι όσο το δυνατόν έγκαιρη και αποτελεσματική η έρευνα σε ότι αφορά το ιστορικό του τραύματος για να ακολουθήσει έγκαιρα και η αγωγή.

ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΝΕΥΡΙΚΕΣ ΑΠΟΛΗΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΛΙΑΚΟ ΑΛΓΟΣ

ΤΑ ΒΡΕΦΗ ΚΑΙ ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΑΚΤΙΚΑ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΕΝΤΟΝΑ ΚΟΙΛΙΑΚΑ ΑΛΓΗ ΜΕ ΦΟΥΣΚΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ.

Ο μηχανισμός που προκύπτει η πίεση και το άλγος αυτό οφείλεται σε ερεθισμό των ελεύθερων νευρικών απολήξεων.
Οι ελεύθερες νευρικές απολήξεις είναι νευρικές ίνες που δρουν σαν υποδοχείς υποδερμικά σε όλο το σώμα και είναι ευαισθητοποιημένες για πίεση και τάση.
Ο ερεθισμός τους δραστηριοποιεί τα ανάλογα κέντρα στο ΚΝΣ και έτσι ολοκληρώνεται το αντανακλαστικό αυτό.
Τροφές, ένταση, στρες, αφή, κρυώματα κ.λ.π. μπορεί να είναι μερικές από τις αιτίες που στα ευαισθητοποιημένα βρέφη ενεργοποιούν τις ελεύθερες απολήξεις και δημιουργούν τον πόνο που αναφέραμε παραπάνω.

ΑΥΞΗΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΜΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΗΤΑΝ Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΥΞΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΜΟΝΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΦΡΙΚΗ ΝΟΣΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Αυτή η αρρώστια είναι πολυπαραγοντική και ιδιαίτερα επικίνδυνη γιατί προάγεται σιγά-σιγά και πολλές φορές κανείς δεν το αντιλαμβάνεται έγκαιρα ιδιαίτερα όταν η αύξηση του ύψους του παιδιού δεν είναι εμφανής ότι υπολείπεται. Πέρα από την αύξηση υπάρχουνε παράλληλα η ανεπαρκής πρόσληψη θερμίδων από τον οργανισμό, η απώλεια ηλεκτρολυτών και νερού, μεταβολική οξέωση που πολύ συχνά συνοδεύεται και από αναιμία και η νεφρική οστεοδυστροφία καθώς και πολλές φορές υπολειπόμενη διανοητική ανάπτυξη.
Όπως είπαμε το ιδιαίτερα δύσκολο στην περίπτωση αυτή είναι ότι τα συμπτώματα αυτά έχουνε πολύ αργή πορεία και αν οι γονείς δεν είναι ιδιαίτερα παρατηρητικοί σε ορισμένες περιπτώσεις που αυτά δεν είναι τελείως εμφανή προκειμένου να τα πούνε στον παιδίατρο αναπτύσσονται σε μόνιμη και χρόνια κατάσταση η οποία όταν πλέον φτάσει σε ένα σημείο να διαβαστεί τότε είναι πλέον και αργά να γίνει κάτι.
Άρα προσέχουμε εδώ πέρα πολύ τακτικά σε όλα τα παιδιά την νεφρική λειτουργία, το ύψος και την θερμιδική πρόσληψη.
Σε περίπτωση που υπάρχει υπολειπόμενη ανάπτυξη καταφεύγουμε τότε στις αυξητικές ορμόνες οι οποίες είναι διαφόρων ειδών κατά περίπτωση.

Η ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΑΥΡΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ

Η ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ ΑΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.

Τις περισσότερες φορές αυτό έχει την μορφή μιας στομαχικής διαταραχής. Κατά κανόνα η εμφάνιση της αύρας «ανοίγει την αυλαία» για μια μεγάλη επιληπτική κρίση.
Το γεγονός αυτός δεν συμβαίνει πάντα σε παιδιά λόγω του ότι η ανωριμότητα της υποανάπτυξης της εγκεφαλικής ουσίας δεν έχει τα περιθώρια ολοκλήρωσης μια επιληπτικής κρίσης.
Έτσι λοιπόν πολλές φορές θεωρείται ότι τα παιδιά πάσχουν από στομαχικές διαταραχές και δέχονται πολλές φορές θεραπευτικές αγωγές ενώ στο βάθος παραμένουν οι επιληπτικές κρίσεις. Είναι ένα γεγονός που θέλει προσεκτικότερη ανάλυση του ιστορικού και κυρίως διαφοροδιάγνωση με 24ωρη καταγραφή εγκεφαλογραφήματος.
Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να αποφύγουμε μια δυσάρεστη εγκεφαλική διαταραχή.