ΟΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΖΗΛΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΑΝΑ, ΤΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ Η ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΔΕΛΦΟ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΙΔΙΑΚΑ «ΣΤΙΓΜΑΤΑ».Η ζήλια πλέον του παιδιού αρχίζει να περνά στη σφαίρα της παθογένειας όταν παρουσιάζει «συσσωρευτικά» στοιχεία προς συγκεκριμένο πρόσωπο, αντικείμενο ή ζώα ακόμα και καταστάσεις.
Τότε η ζήλια πρέπει να αντιμετωπίζεται πλέον σαν σύμπτωμα το οποίο μένει να ξεκαθαριστεί από την υπόλοιπη διαγνωστική προσπάθεια εάν είναι παθολογικό ή όχι.
Στο συγκεκριμένο αυτό σημείο μπορούν οι ειδικοί της συμπεριφορικής θεραπείας και ψυχαναλυτές να βρουν το όριο της συμπτωματολογίας της ζήλιας και να ορίσουν την περαιτέρω διαγνωστική και θεραπευτική πορεία. Σε καμία όμως περίπτωση δεν αφήνουμε το παιδί «απροστάτευτο» από τα ανεξιχνίαστα στοιχεία της ζήλιας του.
Τότε η ζήλια πρέπει να αντιμετωπίζεται πλέον σαν σύμπτωμα το οποίο μένει να ξεκαθαριστεί από την υπόλοιπη διαγνωστική προσπάθεια εάν είναι παθολογικό ή όχι.
Στο συγκεκριμένο αυτό σημείο μπορούν οι ειδικοί της συμπεριφορικής θεραπείας και ψυχαναλυτές να βρουν το όριο της συμπτωματολογίας της ζήλιας και να ορίσουν την περαιτέρω διαγνωστική και θεραπευτική πορεία. Σε καμία όμως περίπτωση δεν αφήνουμε το παιδί «απροστάτευτο» από τα ανεξιχνίαστα στοιχεία της ζήλιας του.
No comments:
Post a Comment